 |
| Photo from Kyaw Soe Oo's facebook |
သူ႔နာမည္က ေက်ာ္္စိုးဦး။ ရခိုင္ျပည္နယ္ အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္တစ္ဦး။ Development Media Group က သတင္းေထာက္။ သူ႔ကို အခု လူသိမ်ားတဲ့နာမည္က မိုးေအာင္ (႐ိုက္တာသတင္းေထာက္)။
သူ႔ကို သိခဲ့တာက စာနယ္ဇင္းေလာက ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ လုပ္ေနတဲ့ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ NGO တစ္ခုကေန ေပးတဲ့ သင္တန္းတစ္ခုမွာ။ သူက သင္တန္းသား၊ ကၽြန္ေတာ္က သင္တန္းဆရာ။ သင္တန္းမွာ အဓိက သင္တာက စီးပြားေရးက႑။ သင္တန္းမွာ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးတတ္သလုိ လူထု သိသင့္တဲ့ သတင္းေတြကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ တင္ျပေနသူ။ အဲဒီကာလက သင္တန္းဆရာနဲ႔ သင္တန္းသားအျဖစ္။
ေနာက္ေတာ့ စစ္ေတြအပါအ၀င္ ရခိုင္ျပည္နယ္က သတင္းသမားေတြအတြက္ Mentoring လုပ္ေပးဖို႔ အလုပ္ကေန အခြင့္ႀကံဳလာေတာ့ သူ႔ကို စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ ျပန္ေတြ႕ရျပန္တယ္။ Mentoring မလုပ္ခင္ ရခုိင္ျပည္နယ္က လူထုေတြအတြက္ ေရးကို ေရးသင့္တဲ့ သတင္းေတြကို ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူ ေရးဖို႔ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ သတင္းအေၾကာင္းအရာေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအထိေတာ့ သူ႔ကို တက္ၾကြတဲ့ သတင္းေထာက္အျဖစ္ပဲ မိမိဘာသာ သတ္မွတ္ခဲ့မိတယ္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚက လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ အေနအထားေတြကို ၿမိဳ႕ပတ္ၿပီး လိုက္ျပတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စကားေတြ ေျပာေနရင္းက သူ႔အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။ ကိုေက်ာ္စုိးဦးဟာ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္ပီပီ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္၊ သူ႔ေဒသက အေျခအေနေတြ၊ လူထုရဲ႕ အေျခအေနေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္သူ တစ္ေယာက္ဆုိတာ သိျမင္လာရတယ္။
စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚက ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ အရက္မူးေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို ႏွေျမာေၾကာင္း၊ လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡေၾကာင့္ ျပည္နယ္ရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေနကုိ ထိခိုက္႐ံုမက လူမႈဘ၀ေတြကိုပါ ထိခိုက္ေနေၾကာင္းကို စစ္ေတြၿမိဳ႕ထဲ လွည့္လည္ျပရင္း သူ ဇယ္ဆက္သလို ေျပာျပလာခဲ့ပါတယ္။
သတင္းသမားပီပီ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡမျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္မႈ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ နယ္ေျမေတြကို လိုက္ျပတဲ့အျပင္ မွတ္မွတ္ရရ စစ္ေတြတကၠသိုလ္ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ သူ ေျပာခဲ့တဲ့စကားက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အခုအခ်ိန္အထိ အမွတ္ရစရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၀ တန္းအထိ ေက်ာင္းတက္လာၿပီး တကၠသိုလ္ တက္ရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့မွ လံုၿခံဳေရးကုိ ထည့္တြက္လို႔ တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္မရတဲ့သူေတြၾကားမွာ အမုန္းတရားက ပိုႀကီးလာေတာ့တာေပါ့...ဒီေက်ာင္းမွာ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသားေတြအျပင္ ဘာသာျခား တိုင္းရင္းသားေတြေကာ ရွိသလားဆိုေတာ့ သူက မရွိသေလာက္ကို နည္းပါတယ္တဲ့။ ဘာသာျခားေတြ တက္ခြင့္ရွိေပမယ့္လည္း လံုၿခံဳေရးကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ တက္ခြင့္မရတဲ့သူေတြလည္း တျခား ဘာသာျခားေတြၾကားထဲမွာ ရွိပါတယ္တဲ့။ ဒီအထိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပၿပီးေနာက္ သူ ေနာက္ဆံုး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အခုအခ်ိန္အထိ စိတ္ထဲ စြဲက်န္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက “၁၀ တန္းအထိ ေက်ာင္းတက္လာၿပီး တကၠသိုလ္ တက္ရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့မွ လံုၿခံဳေရးကုိ ထည့္တြက္လို႔ တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္မရတဲ့သူေတြၾကားမွာ အမုန္းတရားက ပိုႀကီးလာေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီကေန တျခားျပည္နယ္၊ တိုင္းေတြကို ကူးၾကတဲ့ သူေတြ ရွိလာတာေပါ့” တဲ့။
ရခိုင္တုိင္းရင္းသား သတင္းသမား တစ္ဦးဆီကေန ဒီလို စကားၾကားရတာဟာ အံ့ၾသမိတာ အမွန္ပါပဲ။
လတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြကိုတင္မက ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အရင္းခံ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲက ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာကိုပါ ထည့္တြက္ၿပီး ေျပာျပလိမ့္မယ္လို႔ တြက္ဆမထားမိခင္ ဒီစကားကို ၾကားတဲ့အတြက္ သူဟာ သူ႔ေဒသက ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သတင္းေထာက္ပီပီ ခြဲျခားျမင္တက္ပါလားဆိုတာကို နားလည္ခဲ့မိတယ္။
ရခိုင္လူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာဝင္ ကိုေက်ာ္စိုးဦးဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ စစ္ေတြျမိဳ႕မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့သူ တစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး သတင္းေထာက္ အလုပ္ကို Rakhine Development News ႏွင့္ Root investigative Agency တို႔မွာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေဒသတြင္း လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡေတြ၊ တင္းမာမႈေတြအၾကား ၾကားမညွပ္ေအာင္ေနရင္းကပင္လွ်င္ အဲဒီအျဖစ္ အပ်က္ေတြက သူ႔ကို သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျဖစ္တည္ေစခဲ့တာပါ။
 |
| Photo : Reuters |
ဒါေပမဲ့လည္း အစိုးရက လွ်ဳိ႕၀ွက္အက္ဥပေဒနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္နဲ႔ မညီ ရာဇ၀တ္သားလိုပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ အစိုးရပိုင္ သတင္းစာေတြက ေဖာ္ျပခဲ့ၾကတယ္။
သူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခင္မင္သူေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြက ႏွေျမာတသၾကသလို သူ႔ဘ၀၊ သူ႔ဒႆနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လူမႈကြန္ရက္ေပၚမွာ ကဗ်ာေတြ ေရးၾကသူလည္း ရွိပါတယ္။
ကိုထြီး (ခ) Tin O Htwee ဆုိသူ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာဆိုရင္ ေခါင္းစဥ္က ေက်ာ္စိုးဦး။
မင္းဟာ ကဗ်ာဆရာ
မင္းဟာ ကဗ်ာ။
မင္းဟာ စာေရးဆရာ
မင္းဟာ စာေပအႏုပညာ။
မင္းေသြးထဲမွာ စီးဆင္းေနတာ စာေပ၊ အႏုပညာရဲ႕ အၿမတ္ဆံုး သစၥာတရား...
သိစိတ္ေရာ မသိစိတ္ပါ မုဒိန္းက်င့္ခံထားရတဲ့ ေဒသႏၲရ ပညတ္ေတြ နာႏိုအက္တမ္ေလာက္္ေတာင္မပါဘူး။
ဥာဏ္ကြန္႔ၿမဴ းၿခင္းကို သင္းကြပ္ထားၾကတဲ့ လက္ေတြၾကားက မင္းလူလားေၿမာက္ခဲ့တာ ငါအံ့ၾသတယ္။
မင္းဟာ နယ္သာလန္မွာ၊ ၾသစၾတီးယားမွာ၊ ရုရွားမွာ ေမြးခဲ့ရမယ္လို႔ ငါ သိမ္ငယ္သိမ္ဖ်င္းေတြးခဲ့ဖူးတယ္။
မင္းဟဒီကမၻၻာၾကီးရဲ႕ ကမ္းေၿမာင္ငယ္တစ္ခုက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုတာ...
ေဒ၀ံၿဒာနတ္နဲ႔ ဆာရဒေဒဝီတို႔ရဲ႕ သား..ရာဘီ ရယ္၊ မင္းရြာနားက ၾဆာထြန္းရယ္၊ ဗီသိုဘင္ရယ္၊ မင္းခ်စ္တဲ့ ကိုဘင္းရယ္က တထစ္ခ် ယံုၾကတယ္။
မင္းဟာ ေသြးေလမမွန္တဲ့ ကုလားတန္လြင္ျပင္မွာမွ...
ဖူး ငံု ပြင့္ အာ လာတဲ့ လာဗင္ဒါ တစ္ခက္..
မင္းဟာ ေက်ာ္စိုးဦး…
သူ႔အတြက္ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕အစည္းေတြတင္မက အေမရိကန္ သံ႐ံုးကေတာင္ ေတာင္းဆိုမႈ၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈေတြ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း သူကေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ သံတုိင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။
သတင္းေတြလည္း ေရးသလို ကဗ်ာေတြကိုလည္း ခ်စ္တဲ့ ကိုေက်ာ္စိုးဦးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို အခုေတာ့ မသီကံုးႏိုင္ေသးပါဘူး။ သူယံုၾကည္တဲ့ လုပ္ငန္းအတြက္ အခုအခ်ိန္္အထိ သူ တိုက္ပြဲ ၀င္ေနရတုန္းပါပဲ။
ညေနေတြထဲက ညေန
“ညေနေတြထဲမွာ တစ္ခ်ိန္က ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ၿမိဳ႕ရဲ ့ျမစ္ႀကီး ကုိ ေငးေမာၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၾကက္ေသြးေရာင္ ကုိးရီယားဒီဇုိင္း စက္ဘီး ေလးကုိ စီးရင္း ေပါ့။ တစ္ဘက္က ေတာင္တန္းေတြကုိ ၾကည့္ရင္း အေတြးတသီႀကီးထဲမွာ မေရးျဖစ္ေသးတဲ့ စာေၾကာင္းေတြ၊ မေလ့လာ ျဖစ္ေသးတဲ့ ပညာရပ္အေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္း အေလ့အက်င့္ မျဖစ္ေသးတဲ့ ေလ့လာမႈေတြအတြက္ စိတ္ကူးဆန္ေနခဲ့ဖူးတယ္။
ညေနေတြထဲမွာ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ ညေနေတြ အေၾကာင္းကုိ ေတြးရင္း ညေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြ၊ ညေနအားလပ္ခ်ိန္ေတြ တန္ဖုိးထားတတ္လာၿပီ လူေတြဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းရဲ ့ သေကၤတကုိမ်ား ကုိယ္စားျပဳသလား မသိ။
ေနထုိင္မႈပုံစံေတြကညေနေတြထဲမွာအၿမဲေျပာင္းတယ္”
၂၃.၁၁.၂၀၁၇ က သူ႔ရဲ႕ ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို အမွတ္တရ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္တာပါ။
ထြဏ္းေမာင္
