ရန္ကုန္၊ ဇန္န၀ါရီ ၈
“ခိုးတဲ့သူေတြက အရင္ကေတာ့ ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေစ်းကလည္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္၀င္းထဲ လာၿပီးေတာ့ ခိုးတာ သိေပမယ့္ ျပန္မေျပာရဲဘူး။ သူတို႔က လူအုပ္နဲ႔ လာတာ။ ကိုယ္က ေအာ္လို႔ သိသြားရင္ ေနရင္းထုိင္ရင္း အေသေပ်ာက္မွာေလ။ အခုေစ်းက်ေတာ့ ခိုးတဲ့သူကို မရွိေတာ့တာ” လို႔ ဆုိလိုက္သူက ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္း။ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းက သူ႔ေရွ႕က လက္လွဲ႕ ရာဘာႀကိတ္စက္ထဲ ေလာင္မီး (ဆာလဖ်ဴရစ္အက္ဆစ္) နဲ႔ ေရာေမႊသမထားတဲ့ ရာဘာအတံုးႀကီးကို ထည့္ရင္း ေျပာျပေနတာပါ။
သူက မြန္ျပည္နယ္၊ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕က။ ေနရာအတိအက်ဆိုရင္ က်ဳိက္ထီး႐ိုးေတာင္ ေအာက္ေျခ၊ ကင္မြန္းစခန္းက သြားရင္ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ေဆာင္ႏုိင္ႀကီးေက်းရြာက ရာဘာၿခံတစ္ခုမွာ ပိုင္ရွင္နဲ႔ အက်ဳိးတူ လုပ္ေနသူ။ သူက တစ္ဖက္က ရာဘာႀကိတ္စက္ထဲ ရာဘာျပားကို ထည့္ေနရင္း “သား…ဆက္လွည့္လိုက္ဦး” လို႔ တစ္ဖက္ကို ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ေဘးမွာ ရာဘာႀကိတ္စက္ကို လွည့္ေနသူက အသက္ ကိုးႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ ေမာင္၀င္းေဇာ္ထြန္း။ သူက တတိယတန္းေက်ာင္းသား။ ရာဘာၿခံရွိရာ ေနရာေတြမွာ အသက္ေမြးရတဲ့ မိဘေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းပညာေရးကို စြန္႔ခြာၿပီး မိဘနဲ႔အတူ လက္ရည္တစ္ျပင္တည္း အလုပ္လုပ္ေနရသူ။
ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းက အရင္က မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ဘက္က ရာဘာၿခံတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ရင္းကေန အခု အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ရာဘာၿခံဘက္ကို ေျပာင္းလာၿပီး ထက္၀က္စားအေနနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနတာပါ။ ထက္၀က္စားဆိုတာ ပိုင္ရွင္က ေျမနဲ႔ ရာဘာပင္ေတြအတြက္ အကုန္အက်ခံရၿပီး အက်ဳိးတူလုပ္သူဘက္က လုပ္အားနဲ႔ တျခားေသာ ရာဘာျပား လုပ္ေဆာင္ရာမွာ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေတြအတြက္ အကုန္အက်ခံရတာပါ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ရလာတဲ့ ရာဘာျပားေတြကို ထက္၀က္စီ ခြဲေ၀ယူၾကရတာပါ။
သူ လုပ္ေနတဲ့ ရာဘာၿခံက ၁၄ ဧကေက်ာ္ရွိၿပီး ပ်မ္းမွ် တစ္ရက္ကို ႏွစ္ေပါင္ခြဲရွိတဲ့ ရာဘာခ်ပ္ေပါင္း ရွစ္ခ်ပ္ေလာက္ ထြက္တဲ့ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းအတြက္ ေ၀စုကေတာ့ ေလးခ်ပ္ရပါတယ္။ ရာဘာေပါက္ေစ်းက ၂၀၁၈ ခုႏွွွစ္ ဇန္န၀ါရီလ လဆန္းပိုင္းမွာ တစ္ေပါင္ကို က်ပ္ ၆၀၀ ေက်ာ္ သာ ေစ်းေပါက္တဲ့အတြက္ သူရရွိတဲ့ ေ၀စုနဲ႔ တြက္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တစ္ရက္ကို က်ပ္ ၆၀၀၀ ေက်ာ္သာ ၀င္ေငြ ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း အဲဒီ၀င္ေငြရဖို႔အတြက္ သူ အပါအ၀င္ သူ႔ရဲ႕ သားနဲ႔သမီးရဲ႕ လုပ္အားေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ အသက္ ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ သမီးနဲ႔ ကိုးႏွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူ ေမာင္၀င္းေဇာ္ထြန္းတို႔က ရာဘာျခစ္တာ၊ ရာဘာျပား ထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ပါ၀င္ကူညီေပးေနၾကရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အသက္ ငါးႏွစ္အရြယ္ သားအငယ္ဆံုးကေလးက ရာဘာႀကိတ္စက္မွာ ရာဘာျပားေတြ လုပ္တဲ့အခါ သူႏုိင္တဲ့ ၀န္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးတာ မပါေသးပါဘူး။
ရာဘာေစ်းကလည္း ကုန္သည္ပြဲစားေတြရဲ႕ ပါးစပ္ေပၚမွာ မူတည္ေနၿပီး ေစ်းေကာင္းရတဲ့ ေစာင့္ဆုိင္းဖုိ႔ဆုိတာ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းတို႔ မိသားစုအတြက္ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ရရွိသမွ် မိမိကိုယ္တာ ရရွိတဲ့ ရာဘာျပားေတြကို က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕ေပၚက ပြဲ႐ံုေတြမွာ ႏွစ္ရက္ တစ္ခါေလာက္ သြားသြားေရာင္းၿပီး မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေျဖရွင္းေနရတယ္လုိ႔ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းက ဆုိပါတယ္။
ေအာက္ခ်င္းသစၥာ သတင္းေအဂ်င္စီ
“ခိုးတဲ့သူေတြက အရင္ကေတာ့ ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေစ်းကလည္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္၀င္းထဲ လာၿပီးေတာ့ ခိုးတာ သိေပမယ့္ ျပန္မေျပာရဲဘူး။ သူတို႔က လူအုပ္နဲ႔ လာတာ။ ကိုယ္က ေအာ္လို႔ သိသြားရင္ ေနရင္းထုိင္ရင္း အေသေပ်ာက္မွာေလ။ အခုေစ်းက်ေတာ့ ခိုးတဲ့သူကို မရွိေတာ့တာ” လို႔ ဆုိလိုက္သူက ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္း။ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းက သူ႔ေရွ႕က လက္လွဲ႕ ရာဘာႀကိတ္စက္ထဲ ေလာင္မီး (ဆာလဖ်ဴရစ္အက္ဆစ္) နဲ႔ ေရာေမႊသမထားတဲ့ ရာဘာအတံုးႀကီးကို ထည့္ရင္း ေျပာျပေနတာပါ။
သူက မြန္ျပည္နယ္၊ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕က။ ေနရာအတိအက်ဆိုရင္ က်ဳိက္ထီး႐ိုးေတာင္ ေအာက္ေျခ၊ ကင္မြန္းစခန္းက သြားရင္ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ေဆာင္ႏုိင္ႀကီးေက်းရြာက ရာဘာၿခံတစ္ခုမွာ ပိုင္ရွင္နဲ႔ အက်ဳိးတူ လုပ္ေနသူ။ သူက တစ္ဖက္က ရာဘာႀကိတ္စက္ထဲ ရာဘာျပားကို ထည့္ေနရင္း “သား…ဆက္လွည့္လိုက္ဦး” လို႔ တစ္ဖက္ကို ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ေဘးမွာ ရာဘာႀကိတ္စက္ကို လွည့္ေနသူက အသက္ ကိုးႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ ေမာင္၀င္းေဇာ္ထြန္း။ သူက တတိယတန္းေက်ာင္းသား။ ရာဘာၿခံရွိရာ ေနရာေတြမွာ အသက္ေမြးရတဲ့ မိဘေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းပညာေရးကို စြန္႔ခြာၿပီး မိဘနဲ႔အတူ လက္ရည္တစ္ျပင္တည္း အလုပ္လုပ္ေနရသူ။
ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းက အရင္က မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ဘက္က ရာဘာၿခံတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ရင္းကေန အခု အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ရာဘာၿခံဘက္ကို ေျပာင္းလာၿပီး ထက္၀က္စားအေနနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနတာပါ။ ထက္၀က္စားဆိုတာ ပိုင္ရွင္က ေျမနဲ႔ ရာဘာပင္ေတြအတြက္ အကုန္အက်ခံရၿပီး အက်ဳိးတူလုပ္သူဘက္က လုပ္အားနဲ႔ တျခားေသာ ရာဘာျပား လုပ္ေဆာင္ရာမွာ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေတြအတြက္ အကုန္အက်ခံရတာပါ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ရလာတဲ့ ရာဘာျပားေတြကို ထက္၀က္စီ ခြဲေ၀ယူၾကရတာပါ။
သူ လုပ္ေနတဲ့ ရာဘာၿခံက ၁၄ ဧကေက်ာ္ရွိၿပီး ပ်မ္းမွ် တစ္ရက္ကို ႏွစ္ေပါင္ခြဲရွိတဲ့ ရာဘာခ်ပ္ေပါင္း ရွစ္ခ်ပ္ေလာက္ ထြက္တဲ့ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းအတြက္ ေ၀စုကေတာ့ ေလးခ်ပ္ရပါတယ္။ ရာဘာေပါက္ေစ်းက ၂၀၁၈ ခုႏွွွစ္ ဇန္န၀ါရီလ လဆန္းပိုင္းမွာ တစ္ေပါင္ကို က်ပ္ ၆၀၀ ေက်ာ္ သာ ေစ်းေပါက္တဲ့အတြက္ သူရရွိတဲ့ ေ၀စုနဲ႔ တြက္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တစ္ရက္ကို က်ပ္ ၆၀၀၀ ေက်ာ္သာ ၀င္ေငြ ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း အဲဒီ၀င္ေငြရဖို႔အတြက္ သူ အပါအ၀င္ သူ႔ရဲ႕ သားနဲ႔သမီးရဲ႕ လုပ္အားေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ အသက္ ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ သမီးနဲ႔ ကိုးႏွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူ ေမာင္၀င္းေဇာ္ထြန္းတို႔က ရာဘာျခစ္တာ၊ ရာဘာျပား ထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ပါ၀င္ကူညီေပးေနၾကရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အသက္ ငါးႏွစ္အရြယ္ သားအငယ္ဆံုးကေလးက ရာဘာႀကိတ္စက္မွာ ရာဘာျပားေတြ လုပ္တဲ့အခါ သူႏုိင္တဲ့ ၀န္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးတာ မပါေသးပါဘူး။
ရာဘာေစ်းကလည္း ကုန္သည္ပြဲစားေတြရဲ႕ ပါးစပ္ေပၚမွာ မူတည္ေနၿပီး ေစ်းေကာင္းရတဲ့ ေစာင့္ဆုိင္းဖုိ႔ဆုိတာ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းတို႔ မိသားစုအတြက္ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ရရွိသမွ် မိမိကိုယ္တာ ရရွိတဲ့ ရာဘာျပားေတြကို က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕ေပၚက ပြဲ႐ံုေတြမွာ ႏွစ္ရက္ တစ္ခါေလာက္ သြားသြားေရာင္းၿပီး မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေျဖရွင္းေနရတယ္လုိ႔ ကိုေက်ာ္ေ႒း၀င္းက ဆုိပါတယ္။
ေအာက္ခ်င္းသစၥာ သတင္းေအဂ်င္စီ
