ခ်င္းျပည္နယ္ရဲ႕ ေတာင္ပိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕။ ေရမ်က္ႏွာျပင္ ၄၈၀၀ ေက်ာ္က ခ်င္းျပည္နယ္ရဲ႕ ေတာင္ပိုင္းၿမိဳ႕။ ေပေပါင္း ၅၀၀၀ နီးပါးေလာက္က ၿမိဳ႕ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ေအးျမျခင္းနဲ႔ ႀကိဳဆိုေကာင္းရဲ႕။
ရန္ကုန္ကေန ပခုကၠဴ၊ ပခုကၠဴကေန မင္းတပ္ကို ေတာက္ေလ်ာက္ ခရီးႏွင္ခဲ့ေတာ့ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ပန္းၿပီေပါ့။ ရန္ကုန္ကေန ေတာက္ေလ်ာက္ဆုိသလို မင္းတပ္ကို တက္လာခဲ့ေပမယ့္ ခ်င္းေတာင္တန္းရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို မခံစားရေသး။ မေကြးခ႐ိုင္၊ ေက်ာက္ထုကို ေက်ာ္လို႔ ခ်င္းျပည္နယ္၊ မင္းတပ္ခ႐ိုင္က ႀကိဳဆုိပါသည္ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္အထိ ခ်င္းျပည္နယ္ရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို ရွာမေတြ႕။ ဒီလိုနဲ႔ တက္လာရင္းက ပခုကၠဴ-ေပါက္-ေက်ာက္ထု-မင္းတပ္ လမ္းပိုင္း မိုင္တိုင္ (၈၈/၅) အေရာက္မွာ ဘြားခနဲ ေတြ႕လိုက္ရတာက တိမ္ဆုိင္ေတြ ဖံုးေနတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္း တစ္ပိုင္းတစ္စ။ ဒါေပမဲ့လည္း ေတာင္တန္းက လႊင့္ထုတ္ေနတဲ့ အေအးဓာတ္ကို မရျပန္ေသး။
အဲဒီကေနအလြန္ တဲဂိတ္ကေလးတစ္ခုအေရာက္မွာေတာ့ စိမ့္ခနဲဆိုသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေအးတာကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အား၊ တစ္လမ္းလံုး အစစ္အေဆး မရွိခဲ့သမွ် ဘယ္နဲ႔ေၾကာင့္ ဒီမွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ရွိတာလည္း ဆုိၿပီး သတင္းေထာက္ပီပီ စပ္စုလိုက္ေတာ့ လ၀က ဂိတ္ေလး။ လ၀က ၀န္ထမ္းက သူ႔ရဲ႕ လ၀ကတံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့ ၀တ္စံုအျဖဴကို တိုင္တစ္ခုမွာ ခ်ိတ္ထားၿပီး ၀တ္ထား တာက စစ္ဂ်ာကင္နဲ႔ဆိုေတာ့ စပ္စုမိတာလည္း ပါပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ စီးလာတဲ့ မိုးပီ Moe Pi ေတာင္တန္း ကားက ဒါ႐ိုက္ဘာကို ဘယ္ကလာလို႔ ဘယ္ကိုသြားမလဲဆိုၿပီး ေမးျမန္းၿပီး ကားနံပါတ္ကို မွတ္သား တာပါ။ သူ႔ရဲ႕ တစ္ကိုယ္တည္း စံျမန္းေနတဲ့ စစ္ေဆးေရးတဲက ခ်င္းေတာင္တန္းေဘးေစာင္းမွာ ေဆာက္ထားတာျဖစ္ၿပီး တဲေနာက္ေက်ာမွာဆိုရင္ ႏွင္းထုေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းႀကီး။
သူ႔တဲေလး အလြန္မွာေတာ့ မထင္မရွား ဆုိင္းဘုတ္ကေလးတစ္ခု။
“နတ္မေတာင္ သဘာ၀ခရီးသြားနယ္ေျမေဒသ” တဲ့။ ၀ိတုိရိယ၊ ေခါႏုသုန္၊ ေခါႏုဆုန္ ဆိုမ်ဳိး ေဒသအလိုက္ ေခၚေနၾကတဲ့ နတ္မေတာင္ သဘာ၀ခရီးသြားနယ္ေျမ။
လ၀က မေရာက္ခင္မွာလည္း ခ်င္းေတာင္တန္္းေပၚမွာ စျမင္ခဲ့ရတာကေတာ့ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြပါ။ ထို႔နည္းတူ ထူးထူးျခားျခား ျမင္တာက “အမႈိက္မပစ္ရ…ဒဏ္ေငြ တစ္သိန္း” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ပါ။
အဲဒီစစ္ေဆးေရးဂိတ္မေရာက္ခင္ မင္းတပ္ခ႐ိုင္အ၀င္ ေက်ာက္ထုကို ေရာက္ေတာ့ အံ့ၾသမိတာတစ္ခု ရွိေသး။ အဲဒါက လမ္းတည္ေဆာက္ထားတဲ့ စနစ္ပါ။ မၾကာခဏ သတင္းေတြမွာပါသလုိ ခ်င္းေတာင္မွာ ေျမၿပိဳလို႔ လမ္းပိတ္တယ္ဆုိတာ ပခုကၠဴ-မင္းတပ္လမ္းမွာ မေတြ႕ရသေလာက္ပါပဲ။ ႏွစ္ေနရာေလာက္ပဲ ေျမသားအနည္းငယ္ ၿပိဳတဲ့ လကၡဏာေတြ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္း ခ်ိန္ အဲဒီေျမစာပံုေတြက ရွင္းလင္းၿပီး ျဖစ္ေနေတာ့ စိုးတထိတ္ထိတ္ ခ်င္းေတာင္ေပၚ တက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေမာစိတ္ကို ေျပေစျပန္ပါတယ္။
ေတာင္ေပၚက ေရစီးဖို႔အတြက္ ေရဆင္းေျမာင္းေတြကို ေတာင္နံရံတိုင္းလုိလိုမွာ ထည့္သြင္းေဖာက္လုပ္ထားသလို ေရဆင္းေျမာင္းႀကီး တဲ့ေနရာမွာ အေပၚက ေက်ာက္တံုးေတြ ပါလာခဲ့ရင္ လမ္းမေပၚ မေရာက္ေစဖို႔ သစ္သားေတြကို ဇကာ ေပါက္သဖြယ္ ယွက္ႏြယ္ၿပီး အခုိင္အခံ လုပ္ထားေတာ့...ေနာက္ၿပီး လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတာင္ၿပိဳမႈကို ကာကြယ္ႏုိင္ဖု႔ိအတြက္ ေက်ာက္နံရံကို အဆင့္ဆင့္ တည္ေဆာက္ထားပံုကလည္း ၿပိဳလိုက္၊ ၿဖိဳလိုက္၊ ျပန္လုပ္လိုက္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ တီးတိန္၊ ဖလမ္း၊ ဟားခါးလမ္းေတြက ပိုၿပီးေတာ့ သပ္ရပ္တာကို ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚက ေရစီးဖို႔အတြက္ ေရဆင္းေျမာင္းေတြကို ေတာင္နံရံတိုင္းလုိလိုမွာ ထည့္သြင္းေဖာက္လုပ္ထားသလို ေရဆင္းေျမာင္းႀကီး တဲ့ေနရာမွာ အေပၚက ေက်ာက္တံုးေတြ ပါလာခဲ့ရင္ လမ္းမေပၚ မေရာက္ေစဖို႔ သစ္သားေတြကို ဇကာ ေပါက္သဖြယ္ ယွက္ႏြယ္ၿပီး အခုိင္အခံ လုပ္ထားေတာ့ ဒီလမ္းကို ျပဳျပင္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ ေစတနာကို ေစာေၾကာမိေစခဲ့ပါတယ္။
လ၀က စစ္ေဆးေရးဂိတ္က အလြန္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕ထဲကို ၀င္လာေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ခံစားမိေစတာက ခ်င္းေတာင္တန္းရဲ႕ ေအးျမမႈ။ ဒီေအးျမမႈကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ခံစားမိတယ္ မထင္။ ခရီး သြားေဖာ္ အသက္ ၂၀ စြန္းစ လူငယ္တစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သီခ်င္းတစ္ပိုင္းတစ္စကုိ ေကာက္ညည္းလိုက္တယ္။
“ေတာင္ေပၚေခါင္ရည္ ခ်ဳိျမျမ တစ္က်ဳိက္ေလာက္ ေသာက္ၾကည့္ရင္ အေမာေျပ…ဒါဟာေလ ခ်င္းျပည္ရဲ႕ အလွတစ္ခုပါ” တဲ့။ ခ်င္းေတာင္တန္းရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို ႀကံ့ႀကံ့ခံဖို႔ သူ အေဖာ္ရွာေနၿပီေလ။ ဒီမွာ ထူးထူးျခားျခား ျမင္မိတာတစ္ခုက ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕တစ္ခု ျဖစ္လို႔လားမသိ။ အဓိက က်တဲ့ ကားလမ္းရဲ႕ ေဘး ၀ဲယာတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာပဲ ေနအိမ္ေတြကို အဓိကထား ေဆာက္လုပ္ထားၾက တာပါ။ ခ႐ိုင္အဆင့္ အစိုးရ႐ံုးေတြကိုလည္း လမ္းေဘး၀ဲယာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ အစီအရီ ေတြ႕ခဲ့ရ တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတင္းစာပညာသင္တန္း ေပးဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့တဲ့ ခ်င္းမီဒီယာကြန္ရက္ Chin Media Network ရဲ႕ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္အနီးက ရွယ္ႏုိင္း တည္းခိုခန္းေရွ႕ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
ဟုိတယ္ ၀င္၀င္ခ်င္းဆုိသလုိ ဟိုတယ္က အမ်ဳိးသမီးက ထြက္ႀကိဳခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ တည္းရမယ့္ အခန္းကို လိုက္ျပပါတယ္။ တည္းရမယ့္အခန္းမေရာက္ခင္ ဗုဒၶဘာသာလိုဆိုရင္ ဘုရားခန္းေပါ့။ တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ေတြက ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္၊ မယ္ေတာ္ မာရီ ႐ုပ္တုအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဘုရားခန္းကို ဦးဆံုးေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေယ႐ႈရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးျခင္း ေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ တည္ရွိေနတဲ့ တည္းခိုခန္းပါ။
တည္းတဲ့အခန္းထဲ အေရာက္ စပ္စပ္စုစုနဲ႔ လုိက္ကာေတြ ပိတ္ထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာာ္ အံ့ၾသမွင္သက္မိတယ္။ တည္းခိုခန္းက ေခ်ာက္ကမ္းပါးယံေပၚမွာ တည္ေဆာက္ ထားတဲ့ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ တိမ္ေတြ ဖံုးေနတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္းနဲ႔ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းႀကီး။ တလူးလူး တလိမ့္လိမ့္နဲ႔ ေရွ႕ဆက္ေနတဲ့ တိမ္ထုႀကီး ခ်င္းေတာင္တန္းေတြကို ကလူ၏ သို႔၊ ျမဴ၏ သို႔နဲ႔။
အဲဒီအခ်ိန္ပဲ ျပတင္းေပါက္ကေန ေငးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေျပး၀င္လာတဲ့ တိမ္တိုက္တစ္ခု။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ တိမ္တိုက္ရဲ႕ အထိအေတြ႕။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ တိမ္တိုက္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေအးစက္သြားေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေႏြးခနဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ခ်င္းေတာင္ တန္းႀကီးက ငါနဲ႔ မစိမ္း၊ ေႏြးေထြးလိုက္တာလို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။
တိုက္တိုင္ဆုိင္ဆိုင္ သီခ်င္းသံတစ္စက ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ပ်ံ႕လြင့္လာပါတယ္။ ခ်င္းေတာင္တန္းက ေမြးဖြားလုိက္တဲ့ အဆိုေတာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေမာရွမ္းေျမက ေမြးဖြားလိုက္တဲ့ ဘိုျဖဴရဲ႕ သာယာနာ ေပ်ာ္ဖြယ္ ေတးသီခ်င္းသံ။ စိုင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းေဟာင္းေတြကို ျပန္ဆုိထားတဲ့အသံ။ ေတးဂီတသံ ထြက္တဲ့ေနရာက တည္းခိုခန္းေနာက္က လူေနအိမ္။ အဲဒီအိမ္ကို ဆိုလာျပားသုံးၿပီး ဖြင့္ေနတဲ့ ကတ္ဆက္သံ။
“ေမာတို႔ ရွမ္းဌာေန” ဆိုတဲ့ ရွမ္းျပည္ကို ဖိတ္ေခၚတဲ့ သီခ်င္းသံ။ ရွမ္းေတာင္တန္းရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ မခိုလႈံရေပမယ့္ ခ်င္းေတာင္တန္းရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ခဏေတာ့ ေမွးစက္ပါရေစဦးလို႔။
ေအာင္ထြန္းလင္း (ေအာက္ခ်င္းသစၥာ သတင္းေအဂ်င္စီ) (၁၀ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၆)
