စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကေလးခ႐ိုင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ NLD ခ႐ိုင္ဥကၠ႒ ဦးဘမင္းႏွင့္ စကားစျမည္ (၂)
ေအာင္ထြန္းလင္း (ေအာက္ခ်င္း သတင္းေအဂ်င္စီ)
စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီး၊ကေလးခ႐ိုင္၊ ကေလးၿမိဳ႕ဆိုတာ ခ်င္းျပည္နယ္နဲ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္းရဲ႕ နယ္နိမိတ္ျဖစ္သလိုအဲဒီေဒသမွာ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြ အျပင္ ခ်င္းတုိင္းရင္းသား အမ်ားစုလည္း စုေပါင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ ေဒသ တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးၿမိဳ႕ဟာ ခ႐ိုင္ၿမိဳ႕ျဖစ္ေပမယ့္လမ္းပန္းဆက္ သြယ္ေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးသင့္သေလာက္ မဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ေဒသ လည္းျဖစ္သလို ဘာသာေရး ကြာျခားမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ မတူညီမႈ၊ ရပ္တည္မႈျခင္း မတူညီမႈေတြဟာ ေဒသအေျခစိုက္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အတြက္ အခက္အခဲတစ္ရပ္ ျဖစ္လာႏုိင္သလို ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ႕ အသိပညာ ေရခ်ိန္ ျမႇင့္တင္ဖို႔လည္း လတ္တေလာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးခ႐ိုင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ခ႐ိုင္ဥကၠ႒ ဦးဘမင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေအာက္ခ်င္း သတင္းေအဂ်င္စီက သြားေရာက္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့တာကို ျပန္လည္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
 |
| စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကေလးခ႐ိုင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ NLD ခ႐ိုင္ဥကၠ႒ ဦးဘမင္း |
ေျဖ - ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ႐ိုင္အတြင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေပါ့ေနာ္။ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့တစ္ ေလွ်ာက္လံုးမွာေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းလည္း တုိက္ခိုက္မႈမျဖစ္ေအာင္၊ ေနာက္ လူမ်ဳိးစုအခ်င္းခ်င္းလည္း တိုက္ခိုက္မႈမျဖစ္ ေအာင္၊ တူညီတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအသိ ရွိလာေအာင္၊ အေရးအႀကီးဆံုးက ႏိုင္ငံေရးအသိပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မႀကီးေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ေျပာေျပာေနတဲ့ ဦးစားေပးကိုက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပဘူး အယူအဆအရ။ ဘာပညာတတ္ ဦးစားေပး၊ အမ်ဳိး သမီးဦးစားေပး၊ လူငယ္ဦးစားေပး ကၽြန္ေတာ့္မွာမရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အယူအဆက ဒီလူဟာ ႏုိင္ငံေရးကို ဘယ္ေလာက္ထိ သိသလဲ။ ဒီလူကႏိုင္ငံေရးကို သိၿပီး ဘယ္ေလာက္အထိ မိမိနဲ႔ မိမိ၀န္းက်င္ကို ႏုိင္ငံေရး သေဘာတရားမ်ဳိးေစ့ေတြ ဘယ္ေလာက္ အထိ ခ်ေပးႏုိင္သလဲ။ အဲဒီလုိလူကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ဦးစားေပးရမယ္။ ဒါမွ ေရရွည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိုင္းျပည္က ေကာင္းမွာ။ ထားပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပၸံပညာ တတ္တဲ့သူေတြ၊ ၀ိဇၨာပညာတတ္တဲ့သူေတြ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ခိုင္းမွာပဲ ရွိတာေလ။ ႏုိင္ငံေရးမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလိုကို သိမွ။ ႏုိင္ငံေရးလို အနစ္နာခံလိုစိတ္ ရွိမွ။ အဲဒီေတာ့ ညစ္ေထးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ၀င္လာရင္ ေတာ့ ဒီျပႆနာ ျဖစ္မွာပဲ။ ဒါ ပညာတတ္တာ၊ မတတ္တာနဲ႔ မဆုိင္ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ အေျခခံ မိမိတုိင္းျပည္အတြက္ မိမိကိုယ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး စြန္႔စားၿပီး အနစ္နာခံလိုစိတ္ရွိတဲ့သူေတြ။ ၿပီးေတာ့ မိမိရဲ႕ ေဒသအေၾကာင္း၊ မိမိရဲ႕ ႏုိင္ငံအေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ခါ မိမိပတ္၀န္းက်င္ Local ေပါ့ေနာ္။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးကိုလည္း သိတဲ့သူေတြ။ အဲဒီလိုလူေတြ အမ်ားႀကီး ပါရမယ္။ အဲဒီလိုပါမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္ထဲမွာ ေနစဥ္ ဒီစိတ္ဖိစီးမႈကို တစ္ေလွ်ာက္လံုး ခံစားခဲ့ရတယ္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ၾကားမွာ။ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြကလည္း ဗမာ မေကာင္းဘူး၊ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒ သံုးတယ္၊ သူတို႔ က ဒီလို ထင္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ ဗမာေတြက လည္း ေပးမသိဘူး။ ဒီေကာင္ေတြ ဘာသိတာ မွတ္လို႔ဆုိတာ ေတြးတယ္။ ဒါေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနခဲ့တဲ့ ေထာင္ ထဲတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဒါ သေဘာတရား မရင့္က်က္ ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆို တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာမိတယ္။ ဥပမာ ကခ်င္ျပည္နယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ား ေတာထဲမွာ ေနရင္ အသတ္ခံရမွာ။ ကၽြန္ေတာ္က အယူအဆတစ္ခုကို လႊင့္ရမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏွေျမာတာေပါ့ေနာ္ ကိုယ့္အယူအဆတစ္ခုကို။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာကို သြားေျပာသလဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို႔ ဒီတုိင္းျပည္က လက္နက္ကိုင္ေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးက တကယ္ျဖစ္မွာ။ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြက အဲဒီက်မွ တကယ္ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းလို႔ ရမွာ။ လက္နက္ကိုင္ေတြ ရွိေနသေရြ႕ လက္နက္ကိုင္ရွိတာ ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြက္ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ဳိးမရွိဘူး။ ဥပမာ ေတာတြင္းကလည္း အစိုးရေဒါက္တုိင္ဆုိရင္ ဘာမွ လုပ္မေနဘူး၊ ေခၚသတ္ပစ္တာတို႔။ ဒီအစိုးရကလည္း ဒါက သူလွ်ိဳဒလံဆိုရင္၊ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္မယ္ ဟုတ္ခ်င္ မွလည္း ဟုတ္မယ္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ေနရာက ျပည္တြင္း စစ္ေနရာမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာဆို ေတာ့ ဒီစစ္ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္က တိတိက်က် မီလိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မီးလင္းဖို သမိုင္းေၾကာင္းေပါ့ဗ်ာ။ ေဆာင္းအခါမွာ မီးလႈံရင္း၊ ေရေႏြးအၾကမ္း၀ိုင္းမွာ လုပ္ရင္းနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္နဲ႔၊ အလံနီနဲ႔ ဘာနဲ႔ အစိုးရနဲ႔ ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ စေတးခဲ့ၾကရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ မလံုၿခံဳ ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ သိတဲ့အခါက်ေတာ့ စစ္အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္လုိ႔ ေျပာရ မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေရရွည္ သြားဖို႔အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး တပ္မေတာ္ေကာ၊ ဟိုဘက္က လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြေကာ၊ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြေကာက အမွန္တကယ္ပဲ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးက လိုအပ္ေနၿပီဆုိတာ သိၿပီးေတာ့မွ ႏွစ္ဖက္စလံုး အေလ်ာ့အတင္းလုပ္ႏုိင္ရမယ္။ ဒီလို မလုပ္ႏုိင္သေရြ႕ကေတာ့ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈကလည္း ပေပ်ာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္တပ္ကလည္း သူ အင္အားေကာင္းစဥ္အခါတုန္းက ဆုိရင္ သိပ္ညစ္ပတ္တာကိုး။ ခ်င္းမနဲ႔ ဗမာစစ္ဗိုလ္နဲ႔ ယူရင္ ရာထူးတိုး မေပးေတာ့တာတို႔ ဘာတို႔။ အမွန္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ခံေနရတာ ဒါ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သေလာက္ေျပာရရင္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း စစ္ျဖစ္လို႔ သူတို႔ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ ခံရတယ္။ အဖမ္းအဆီး အ႐ိုက္အႏွက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာေတြ အမ်ားဆံုး ခံရတယ္။ ဘာလို႔ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ နီးတာကိုး။ ေနျပည္ေတာ္ကို ေတာ္လွန္တဲ့ အုပ္စုနဲ႔ နီးတာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပိုၿပီး ခံရတယ္။ တုိင္းရင္းသား ၃၊ ၄ ေယာက္ ဖမ္းရင္ ဗမာ ၁၀၀ ေလာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြက အဲဒါကို မသိႏုိင္ဘူး။ သိပ္ၿပီး မျမင္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ သူတို႔ဆီက ဒီလိုျမင္ႏုိင္ေအာင္ ၾကည့္ႏုိင္ဖုိ႔လည္း စာေပပညာေရာ၊ ႏိုင္ငံေရး ပညာေကာ၊ ႏွစ္ခုစလံုးက အားနည္းေနတာကိုး။ ဒါႀကီးက ေပ်ာက္ပ်က္ သြားေအာင္ဆုိရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို ႏွစ္တိုတုိနဲ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။
ေရရွည္ သြားဖို႔အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး တပ္မေတာ္ေကာ၊ ဟိုဘက္က လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြေကာ၊ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြေကာက အမွန္တကယ္ပဲ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးက လိုအပ္ေနၿပီဆုိတာ သိၿပီးေတာ့မွ ႏွစ္ဖက္စလံုး အေလ်ာ့အတင္း လုပ္ႏုိင္ရမယ္။ ဒီလို မလုပ္ႏုိင္သေရြ႕ကေတာ့ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈကလည္း ပေပ်ာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး...ေမး - ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ့္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေပါ့။ ဥပမာ ဇီးေခ်ာင္းက မီးေပးေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ အစိုးရအတြက္ ျဖစ္ေနတယ္။ လူေတြက မသံုးရဘူး။ ေနာက္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲကို ၾကည့္ရင္လည္း စာအုပ္ဆုိင္ ဆိုတာ ႏွစ္ဆုိင္၊ သံုးဆုိင္ထက္ကို မပိုဘူး။ ခုနက အန္ကယ္ေျပာခဲ့သလို စာေတြ ဖတ္မွ သိလာမွာေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒီဘက္အပိုင္း မွာ အဲဒါေတြက အားနည္းလာတယ္။ ဒီေတာ့ အန္ကယ္တို႔ ပါတီအေနနဲ႔ စာေပေဟာေျပာ ပြဲေတြ လုပ္ဖုိ႔၊ စာၾကည့္တုိက္ ေတြ ဖြင့္ဖို႔ စတာေတြကတစ္ဆင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေတြ လုပ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုဟာကို အဓိကထား လုပ္ေစခ်င္သလဲ။
ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသေလာက္ေပါ့ေနာ္။ ၂၊ ၃၊ ၄ ရြာေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာေပေတြ၊ ေနာက္တစ္ခါ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာေပေတြ၊ ေနာက္ ရသစာေပေတြ၊ ဒီစာေပသံုး၊ ေလးမ်ဳိးေလာက္ကို ရြာတိုင္း ရြာတုိင္း ေနရာ တိုုင္းမွာ ေရာက္ေအာင္ ပါတီအေနနဲ႔လည္း တာ၀န္ယူလုပ္ေပးဖုိ႔ လိုအပ္တယ္လို႔၊ ဒါ လုပ္ေပးရမယ္ေပါ့ေနာ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က မလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ေပးဖုိ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕ရြာေတြမွာဆိုရင္ လည္း အခု အရင္ထက္ နည္းနည္းေလး တိုးတက္လာတာေပါ့ေနာ္။ ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ရွိသြားၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ဆီမွာဆို စာၾကည့္တုိက္ကေလး တစ္ခု ရွိလာတဲ့အတြက္ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စာၾကည့္တိုက္ကို မီၿပီး ဗဟုသုတ ေတာ္ေတာ္ရလာတယ္ လုိ႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါ အရင္ထက္ စာရင္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္သေလာက္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ေသး ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္တုန္းက လူငယ္ေတြထက္စာရင္ စာၾကည့္တိုက္ကို သြားၾက၊ ထြက္ၾက၀င္ၾကတဲ့ ေကာင္ကေလးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဗဟုသုတ ရွိလာတယ္။ စကားေျပာရတာ ပိုအဆင္ေျပလာတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ေရခ်ိန္ ျမင့္လာတာေပါ့။ ဒါကေတာ့ ေရရွည္သြားရမယ့္ ကိစၥေပါ့ေနာ္။ ေရရွည္လုပ္ရမွာေပါ့။ အခုန ေျပာတဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးနဲ႔ ပတ္သက္ လို႔က ေတာ့ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒသမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနအမွန္အတုိင္း ဗဟိုကို အစီရင္ခံစာ တင္ႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္။ ဗဟုိကလည္း အစိုးရအဖြဲ႕ကေနၿပီး ဒီဘက္ဂ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ စီမံခန္႔ခြဲၿပီး သံုးႏုိင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ႏွစ္တိုအတြင္းေလာက္မွာ ဒီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈက ျဖစ္လာႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဗဟိုကေတာ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ က ေကာင္းရမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီေဒသကေတာ့ မတတ္ႏုိင္ ဘူးေပါ့။ လွ်ပ္စစ္မီးရဖို႔ ဘာရဖုိ႔ဆို အခုေတာ့ ႀကိဳးေတာ့ ႀကိဳးစားေနၾကတာေပါ့။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘက္ဂ်က္ေတြကို သြားသြားၿပီး ေလ့လာတဲ့အခါမွာ ဘာ သြားေတြ႕ရသလဲဆိုေတာ့ စစ္အသံုးစရိတ္က လြဲရင္ က်န္တဲ့ဘက္ဂ်က္ေတြက တအားႀကီး နည္းလြန္းတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒါလည္း ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာ ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈထက္ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းသတ္တဲ့စရိတ္က ပိုႀကီးေနတာ။ ဒါႀကီးကို ခ်ဳံ႕ပစ္ႏုိင္မွ။
အခု ၿပီးသြားတဲ့အစိုးရတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သေဘာမက်တာေတြ ရွိတယ္။ ငါတုိ႔ကို ေထာက္ခံရင္ ဘာေတြ ေပးမယ္၊ တစ္ရြာခ်င္းအလိုက္ ေသြးခြဲစည္း႐ံုးတဲ့စနစ္လို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေက်းရြာက ဘာေတြလုိအပ္သလဲ။ ဘက္ဂ်က္ခြဲတမ္းက်ရင္ တစ္ရြာခ်င္းအလိုက္ ဘယ္ရြာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္၊ ဘယ္ရြာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္၊ ဘယ္အ တြက္ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာမ်ဳိး ရွိရမယ့္အစား ငါတုိ႔ကို ေထာက္ခံတဲ့သူမွ ဒါရမယ္ဆုိတဲ့ဟာမ်ဳိး။ ဒီစိတ္ဓာတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ တို႔မွာ မေျပာင္းႏုိင္ဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရြာသားေတြကလည္း အဲဒီလုိပဲ။ ငါတုိ႔နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့သူ လူႀကီးျဖစ္မွ ငါတုိ႔ရမယ္။ အဲဒီ အေတြးအေခၚ ရွိေနေသးသေရြ႕ တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းကို အဟန္႔အတားျဖစ္တယ္။ အဲဒီဟာေတြ ကို ေျပာင္းသြားေအာင္၊ ဒီစိတ္ဓာတ္ေတြ ေျပာင္းသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ားပဲ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဒီ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာတရားနဲ႔၊ မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနေတြ ျပန္လည္ရွင္းျပႏုိင္ဖုိ႔ လိုအပ္တယ္။ အဲဒါဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တိုးတက္လာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး - ျပဳလြယ္ေျပာင္းလြယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ တစ္ဖက္က အမ်ားႀကီး ရွိေသးသလို ပညာေရခ်ိန္ ျမင့္တက္ ေအာင္လုပ္ဖို႔ကလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ေပါ့။ NLD က လုပ္တယ္မလားး အမႈိက္ေကာက္တဲ့ကိစၥ။ အဲဒီကိစၥမွာဆိုရင္ တခ်ဳိ႕က အမႈိက္ေကာက္ခုိင္းဖုိ႔ မလိုဘူး၊ အမႈိက္မပစ္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။ အဲဒါကို ပညာေပးရမယ္ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိး။ အဲဒီေတာ့ အန္ကယ္တို႔ ပါတီအေနနဲ႔ ဘက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။ တစ္ဖက္က ျပည္သူ၊ တစ္ဖက္က လက္ရွိ အာဏာယူထားဆဲသူမ်ားေပါ့။ အဲဒီဘက္ႏွစ္ဘက္မွာ ဘယ္သူက ကိုင္တြယ္ရ အခက္ဆံုးျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔အတြက္ ဘာေတြ လုပ္ေပးခ်င္သလဲ။
ေျဖ - ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ျပည္သူနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ အခက္အခဲဆံုးပဲ။ ျပည္သူ အရည္အခ်င္းျမင့္မွသာ။ ျပည္သူကသာ တကယ္ အရည္အခ်င္းျမင့္လာရင္ စစ္တပ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို အလို အေလ်ာက္ကို ေလးစားလာရမွာ။ ျပည္သူကို သူက ကိုင္ႏုိင္ေနေသးသေရြ႕။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကမွ ျပည္သူကို ကိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္တပ္က လည္း ျပည္သူကို ကိုင္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကလည္း ျပည္သူကို အားကိုးရ တာ။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူကသာ အရည္အခ်င္း ျမင့္လာရင္၊ ျမင္တတ္လာရင္ စစ္တပ္က အလို အေလ်ာက္ လဲက်သြားမွာ။ အခုက ျပည္သူက အေတာ္ႀကီးကို အရည္အခ်င္းျမင့္လာလို႔ စစ္တပ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ကို ေခၚၿပီး ေတြ႕ဆံုရတယ္၊ ညႇိႏႈိင္းရတယ္။ ဘားဂိမ္း လုပ္ရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လိုခ်င္တာ အကုန္လံုး ရႏုိင္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ တကယ္လို႔ အဲဒီထက္ အဲဒီထက္ ပိုပိုၿပီး ျပည္သူကို အရည္အခ်င္းျမင့္တက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ စစ္တပ္ဆိုတာ အလိုအေလ်ာက္ သြားမယ့္သေဘာ။ ေနာက္ဆုတ္သြားရမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလိုမ်ဳိး ယူဆတယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး သူတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကိုင္တြယ္ႏုိင္ခဲ့တာဟာ ျပည္သူကို မ်က္စိပိတ္၊ နားပိတ္ၿပီး မသိေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့မွ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္ၿပီး၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ အက်င့္ပ်က္ေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ပညာမတတ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လမ္းဖြင့္ေပးႏုိင္ရင္၊ ဒါ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ အားရတယ္။
ျပည္သူကို ဘာအားရလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး စစ္အစိုးရရဲ႕ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ တုိက္ခိုက္ခ်က္ထဲမွာ အျပင္းထန္ဆံုးတိုက္ပြဲတစ္ခု။ မၾကာေသးခင္ကပဲ မဘသ ဆိုတာ ႀကံဳလိုက္ရတယ္။ ဒါ အျပင္းထန္ဆံုး တိုက္ခိုက္မႈပဲ။ သူတို႔ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြက တုိက္ခိုက္တယ္ လို႔ ေျပာေပမယ့္ ဒါ တကယ္တမ္းက အစိုးရရဲ႕ လွ်ဳိ္႕၀ွက္စီမံခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူက အဲဒါကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏုိင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္မွေတာင္ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြဆို ရ ရႏိုင္ပါ့မလား၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူက ဘာသာေရးမႈိင္းမိသြားရင္ သိပ္မလြယ္ဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူက အဲဒါကို လြတ္ေအာင္ ႐ုန္းတာ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မဲကို အျပတ္အသတ္ ရတာကိုး။ အဲဒါ ေၾကာင့္လည္းပဲ စစ္တပ္က သူတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ေတြ သူတို႔ သိတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ေဟာေျပာပြဲေတြမွာဆို ခဏခဏ ေျပာတယ္။ ဘာသာေရး အထိက႐ုဏ္းေတြဆိုတာကို စစ္တပ္ရွိတဲ့ေနရာမွာ ပိုေျပာတယ္။
ဦးသိန္းစိန္တုိ႔ လုပ္တာပဲ။ ဦးသိန္းစိန္က ၁၉၈၈ တုန္းကလည္း လုပ္တယ္။ ဒီမွာ တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္တုန္းက။ သံုးတင္း၀င္အိတ္နဲ႔ သံုးလံုးဆန္႔တဲ့ ကုလား- ဗမာ အထိက႐ုဏ္းစာေတြ ျဖန္႔တယ္။ ျဖန္႔ေပးရတဲ့သူေတြ ရွိတယ္ ဒီမွာ။ သက္ေသလိုက္မယ့္သူေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူတို႔က မွားၿပီး လိုက္ခဲ့ၾကတာ...ဒီအလုပ္က ဦးသိန္းစိန္တုိ႔ လုပ္တာပဲ။ ဦးသိန္းစိန္က ၁၉၈၈ တုန္းကလည္း လုပ္တယ္။ ဒီမွာ တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္တုန္းက။ သံုးတင္း၀င္အိတ္နဲ႔ သံုးလံုးဆန္႔တဲ့ ကုလား- ဗမာ အထိက႐ုဏ္းစာေတြ ျဖန္႔တယ္။ ျဖန္႔ေပးရတဲ့သူေတြ ရွိတယ္ ဒီမွာ။ သက္ေသလိုက္မယ့္သူေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူတို႔က မွားၿပီး လိုက္ခဲ့ၾကတာ။ ေနာက္ၿပီးက်ေတာ့ သူတို႔ သိသြားၿပီ။ ဒီလူေတြ က်ေတာ့ ေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အခုဆို ဘာသာေရးဆုိ အစိုးရက လုပ္တာ။ ငါတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သံုးတင္း၀င္အိတ္နဲ႔ သံုးလံုး ျဖန္႔တာ တစ္နယ္လံုးကို။ ၁၉၈၈ မွာ။ ႏုိင္ငံေရး အက်ပ္အတည္း ႀကံဳတုိင္း ႀကံဳတိုင္း ဒီလူေတြက အဲဒီလို လုပ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ရွိတယ္။ ျပည္သူကလည္း ဘာပဲ ေျပာေျပာ အမ်ဳိးထိ မခ်ိေအာင္ နာ ဆိုတာက ရွိတာကိုးဗ်။ ဒါ သာမန္ျပည္သူေတြမွာက်ေတာ့ ပြင့္လင္းေအာင္ မျမင္တတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ငါတို႔အမ်ဳိး လာမထိနဲ႔ ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္လာတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒါေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေတာ္လွန္ႏုိင္ၿပီ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရင္ထက္စာရင္ေတာ့ ပိုၿပီး လြယ္ကူလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး - ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းေပါ့။ ဒီေဒသက အႏုိင္ရပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ မၾကာခင္ လႊတ္ေတာ္တက္ရေတာ့ မယ္။ ကိုယ့္ေဒသ တကယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးဖုိ႔၊ ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေနဖုိ႔ဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္မွာ ဘယ္လိုအဆိုတင္တာမ်ဳိးေတြ လုပ္ဖုိ႔ တြန္းအားေပးသြားမလဲ။
ေျဖ - ဒီဟာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တိတိက်က် ေျပာႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ခက္ခဲလိမ့္မယ္ဗ်။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က အခ်က္အလက္ေတြ သိပ္စုေဆာင္းထားတာ မရွိေသးတာ။ အဲဒီေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းရမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒသ တစ္ခုလံုးမွာ ေတာင္ပိုင္းမွာ ဘာေတြ လုိအပ္တယ္၊ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဘာေတြလုိအပ္သလဲ၊ တစ္ရြာခ်င္းမွာ ဘာေတြလုိအပ္သလဲ၊ အဲဒါေတြကို ခ်ဳံၾကည့္လုိက္လုိ႔ အမ်ားစု တကယ့္အေရးအႀကီးဆံုး လိုအပ္ခ်က္ေတြက ဘာေတြဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီက်ေတာ့မွ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို ခ်ဳံၾကည့္ၿပီး ေတြ႕ရတဲ့အခက္အခဲေတြ အားလံုးထဲက အခက္ခဲဆံုး၊ အလိုအပ္ဆံုးဟာကို အရင္ဆံုး တင္ျပႏုိင္ဖုိ႔ လုပ္ရမွာပါ။ အဲဒီလိုပဲ သြားရမွာေပါ့။
ေမး - အခုလို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေျဖေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေအာင္ထြန္းလင္း (ေအာက္ခ်င္း သတင္းေအဂ်င္စီ)
